Ноябрь революциясы
Ноябрь революциясы (нем. Novemberrevolution) — 1918-жылдын ноябрындагы Германия империясындагы революция, анын себеби бир жагынан Биринчи дүйнөлүк согушта жеңилүүдөн, экинчи жагынан согуштан жана социалдык чыңалуудан, экономикалык жашоонун бузулушунан келип чыккан Кайзер режиминин кризиси болгон. Революция Германияда Веймар Республикасы деп аталган Парламенттик демократия режимин орнотууга алып келди.
| Ноябрь революциясы | |
 | |
| Өлкө |
Германия |
|---|---|
| Датасы |
3-ноябрь, 1918 — жыл-11-Август, 1919-жыл |
| Себеби |
Аскер-деңиз ордени 24-октябрь, 1918-жыл |
| Себептери |
экономическая разруха в Германской империи, военные поражения Германии на Западном фронте, выход из Тройственного союза Болгарии, Османской империи и Австро-Венгрии |
| Жыйынтыктары |
|
| Кыймыл күчтөрү |
жумушчулар, аскерлер, майда буржуазия, ар кандай социалисттик, синдикалисттик жана улутчул партиялар |
Революциянын башталышы 3 — жылдын 1918 — ноябрында Кильдеги матростордун көтөрүлүшү, 9-ноябрда түштө республиканын жарыяланышы, 11-жылдын 1919-августунда Республиканын Президенти Фридрих Эберт Веймар Конституциясына кол койгон учур деп эсептелет.
Согушта Германиянын жеңилиши түзөтүү
1918-жылга чейин Германия империясы согушта жеңилип жатканы белгилүү болду. Аскердик жеңилүүнүн дароо себептери, Биндсток г. ылайык, "душмандын үстөмдүгү, 1918-жылдын июлуна карата беш-үч катышка чейин жеткен (1917-жылы АКШнын согушка киришине байланыштуу), анын куралдануусунун эбегейсиз артыкчылыгы, негизинен америкалык-англиялык артиллериянын снаряддарынын көптүгү жана акырында германиялык жоокердин начар тамактануусу"[булак 2976 күн көрсөтүлгөн эмес]. Өлкөнүн ичинде ачарчылык өкүм сүрдү. Бирок баары эле ачка болгон жок, "калктын жогорку жана төмөнкү катмарынын позициясынын айырмасы" көбөйдү (Бинсток). Ошол эле армияга тиешелүү. Немистер жокчулукка чыдап, курмандыктарга барууга даяр болушкан, бирок бул жокчулуктар жана курмандыктар согушта жеңиш үчүн керек деген ишеним сакталып турганда гана. 1918-жылдын жазында Россиянын согуштан чыгышы, Украинанын бай тамак-ашы жана ресурстары менен оккупациясы жана Парижге жаңы чабуулу менен белгиленген немистер энтузиазмдын акыркы толкунун башынан өткөрүштү; бирок кереметке үмүт аткарылган жок. 1918-жылдын августундагы Антантанын каршы чабуулу согушту жеңип, атүгүл татыктуу аяктоо мүмкүнчүлүгүнө болгон үмүтүн биротоло көмгөн. Үмүтсүздүк сезими өз кезегинде жоокерлерди демотивациялап, кандай гана болбосун тынчтыкка умтулууну жаратты. Ошол эле учурда Германияны оор согушка тарткан жана жоготкон режимге каршы кыжырдануу күчөдү.
29-сентябрда Германия армиясынын Жогорку командачылыгы санаторийде (Бельгия) штаб-квартирасында турган Кайзер Вильгельмамачиге жана императордук канцлер Граф Георг фон Гертлингге Германиянын согуш абалы үмүтсүз экенин билдирген. Кырсыктан корккон кварталчы Генерал Эрих Людендорф фронттун дагы 24 саат кармалышына кепилдик бербей турганын айтып, Антантадан ок атышууну тезинен токтотууну талап кылды. Мындан тышкары, ал АКШнын президенти Вудро Вилсондун ("он төрт пункт") негизги шарттарын кабыл алууну жана тынчтыктын жакшы шарттарына үмүттөнүп, Германия империясынын өкмөтүн демократиялык негизде түзүүнү сунуш кылган. Бул Армиянын жүзүн сактап калууга жана багынып берүү жоопкерчилигин жана анын кесепеттерин түздөн-түз демократиялык партияларга жана парламентке өткөрүп берүүгө мүмкүндүк берет. 1-октябрда ал өзүнүн штабынын офицерлерине:"эми алар биз үчүн даярдаган керебетке жатышы керек" деди.
30-сентябрда Граф Георг фон Гертлингдин Өкмөтү кызматтан кетти. 3-октябрда Принц Максимилиан Баденский жаңы канцлер (өкмөт башчысы) болуп дайындалды. Ага элдешүү боюнча сүйлөшүүлөрдү баштоо тапшырылган.
4-октябрда парламенттик көпчүлүк партиялардын, анын ичинде социал-демократтардын өкүлдөрүн камтыган Германиянын жаңы өкмөтү европалык каршылаштарынын Башы аркылуу АКШнын президенти Вилсонго "он төрт пункттун"негизинде тынчтык сүйлөшүүлөрүн баштоо сунушу менен кайрылды. Жеңилбесе, Жеңиштин мүмкүн эместигин ачык моюнга алуу Германиянын армиясын жана тылын толугу менен начарлатты. Бирок Вашингтон оң жооп берген жок, бул кайзерди кемсинткен абалга алып келди. Сүйлөшүүлөрдүн өбөлгөсү катары Вилсон Германиянын бардык оккупацияланган аймактардан чыгып кетишин, суу астындагы согушту токтотууну жана кайзерди тактан түшүрүүнү талап кылган. 23-октябрдагы үчүнчү дипломатиялык нотада: "эгерде АКШ өкмөтү Германиянын Жогорку командачылыгы жана монархиялык чокусу менен азыр же Германия империясынын эл аралык милдеттенмелерин эске алганда, кийинчерээк келишим түзүшү керек болсо, анда ал тынчтыкты эмес, багынып берүүнү талап кылат"деп айтылган
24-октябрда Людендорф армия боюнча буйругунда Уилсондун 23-октябрдагы нотасын "кабыл алынгыс" деп мүнөздөдү жана аскерлерди согуш аракеттерин улантууга үндөдү.
25-октябрда Хинденбург менен Людендорф канцлердин көрсөтмөсүн этибарга албай, Берлинге жөнөштү. Канцлер кайзерден Людендорфту кызматтан кетирүүнү талап кылган жана Вильгельм 26-октябрда Людендорфко ишенимин жоготконун айткан. Людендорф отставкага кетти жана ал кабыл алынды . Людендорфтун ордуна таптакыр түссүз "паркет генералы" Гренер келди.
30-октябрда Осмон империясы багынып берип, Мудрос элдешүүсүнө кол койгон.
3 — ноябрда Германиянын акыркы союздашы Австрия-Венгрия Падуада багынып берди.
5-ноябрда Германиянын фронту бузулуп, эртеси күнү немис аскерлеринин жалпы чегинүүсү башталды.
8-ноябрда Париждин жанындагы Компьен токоюна Германиянын делегациясы элдешүү жөнүндө сүйлөшүү үчүн келген (чындыгында Германиянын багынып берүү шарттары). Келишимге 11-ноябрда республикалык өкмөттүн өкүлдөрү менен кол коюлган.
Социал-демократтардын бөлүнүшү түзөтүү
СДПГДАГЫ согуштун алдында Лениндин сөзү боюнча реформаторлор (мелүүн Канат) менен революционерлердин (радикал Канат), "герондисттер менен якобиндердин" ортосунда тынымсыз күрөш жүрүп турган. Оңчул социал-демократ Филипп Шейдемандын айтымында,"партиялык талаш-тартыштардын предмети, бирок, белгилүү бир топтун парламентте көпчүлүктү камсыз кылуу үчүн саясий бийликти басып алууга умтулуусу, көчөдөгү тынымсыз демонстрациялар, массалык иш таштоолор жана башкалар". Сол канаттын лидерлери Роза Люксембург жана Клара Цеткин болгон.
4-август 1914-жылы Рейхстагдагы ГСДП фракциясы аскердик насыялар үчүн добуш берген. Согушка болгон мамиле Германиядагы солчулдарды бир нече бөлүккө бөлөт:
Көпчүлүк Социал-демократтар-эски партиялык аппаратты көзөмөлдөп, империалисттик согушту колдоп, партия мүчөлөрүнүн негизги массасын басып алышты.
Кийинчерээк көз карандысыз социал-демократиялык партия деп аталган социал — демократиялык эмгек өнөктөштүгү-кьюи 1 оппозициясында, бирок аныктала элек. Алар, мисалы, Гамбургда солчул радикалдарды колдошкон, бирок алар менен мындан ары кызматташуудан баш тартышкан.
Берлиндеги заводдордо жана мастерскойлордо революциячыл башчылар. Алар империалисттик согуш эмес, таптык күрөш саясатын карманышкан (эски "Лидер", "Чиновник", "Президент" наамдары аң-сезимдүү жумушчулардын аң-сезиминде башка класстын синоними болуп калгандыктан, немисче "соя" деген аталыш башка жумушчулар ишенген адамды билдирет.)
Берлин эл аралык социалисттер — согушка каршы "жарык нурлары" журналын жарыялап, марксисттик позициялардан 1 жана 2 сындашкан.
Рейн тобу жана Вестфалия — "согуш" пропагандалык басылмасынын жанында, массалык иш-аракеттер үчүн, жана революциячыл социалисттик позициялардан ооох 1 жана 2 менен күрөшкөн.
Эл аралык топ, Берлин — революциялык социалисттик брошюраларды жана Спартак союзунун каттарын 3, 4, 5, жана 7. Спартактын жумушчу табына жазган биринчи каты "сен уктап жатасың, Спартак, революциялык иш-аракеттердин ордуна"деп башталган.
Солчул радикалдар - кийинчерээк Германиянын эл аралык коммунисттери деп аталып, Бремен, Гамбург, Вильгельмшавен, Брауншвейг, Ганновер, Саксония, Чыгыш Пруссия жана Стеттин шаарларында топтор болгон. 1916 — жылдан 1918-жылга чейин "жумушчу саясат-илимий социализмдин органы"аттуу гезит жарык көргөн. Революциячыл жумушчу табынын программасы динамикалык марксисттик позициялардан айтылды. Жумушчу Кеңеш кыймылын иштеп чыктык. Солчул радикалдар партияга болгон сокур ишенимди жумушчу табынын импотенциясынын негизги себеби катары көрүшкөн.
Анархо-синдикалисттердин чакан топтору солчул радикалдар менен дээрлик биригишкен революциячыл пацифисттер.
1917-жылдын жазында СДПГНЫН сол канаты көз карандысыз социал-демократиялык партияны түзгөн, анын курамына Бернштейн жана Каутский кирген. СДДПГНЫН сол канатында Роза Люксембург жана Карл Либкнехттин жетекчилиги астында Спартак тобу түзүлгөн.
Монархияны кулатуу түзөтүү
20-октябрда, 1918-жылы, буга чейин АКШ менен дипломатиялык ноталардын алмашуу жүрүп жатканда, Германиянын Жогорку командачылыгы, жагымдуу тынчтык шарттарын алуу үчүн каалап, Британ флотуна каршы жанкечтилик чабуулга немис флотун жөнөтүүнү чечет. Матросторго алар аскердик машыгууга жөнөтүлүп жатканы айтылды, бирок алардын арасында миссиянын жарактуу максаты жөнүндө имиштер тарады.
29-октябрда кечинде, акылсыз өлгүсү келбеген моряктар козголоң чыгарышты. Деңизге чыгуудан баш тартканы үчүн миңге жакын матрос камакка алынды. Матростордун жер астындагы уюму бардыгын шериктештерине көтөрүлүп, түрмөдөн чыгып, кемелерди басып алууга үндөдү. 4-ноябрда моряктар камакка алынган жолдошторун бошотуп, Килди ээлеп алышкан жана ал жерде моряктар кеңешин түзүшкөн. Алардын негизги талабы кайзерди тактыдан баш тартуу болгон. Макс Бадендин Өкмөтү күч колдонуудан тартынган; анын ордуна, ал козголоңду туура жолго салуу үчүн СДПНЫН мүчөсү Киль Носкеге жөнөттү. Носке кырдаалды мындайча сүрөттөйт:
Бир патруль демонстранттарга ок чыгарып, натыйжада каза болгондордун жана жаракат алгандардын саны көбөйдү. Шаарда толкундануу чоң болду. Кильден алыс эмес жерде, аны көздөй, мен ачык аянтчаларда аскерлер менен поездге жолуктум, андан кырдаал өтө олуттуу деп тыянак чыгарууга болот, бирок дал ушул жагдай бийликтин толук башаламандыгын көрсөттү, анткени бул жоокерлер деңизчилер менен кубанычтын катуу кыйкырыктары менен тосуп алышты жана ошол замат куралсызданды
Ал ортодо Өкмөт козголоң тууралуу маалыматты жашырууга аракет кылды. Бирок, кемечилер Германияда жүрүп, Килде болуп жаткан окуялар жөнүндө жаңылыктарды таратышкан. Бүткүл өлкө боюнча советтер — ишканаларда жумушчулар (топтор) жана бөлүктөрдө аскерлер түзүлдү. Герман революциясы " кеңештерди түзүңүз!"орус революциясында.
9-ноябрда СДПГНЫН "Форвертс" гезити билдирүү таратып, анда: "Берлин гарнизонунун көпчүлүгү замбиректери жана артиллериясы менен өздөрүн жумушчу-солдаттар кеңешинин карамагына өткөрүп беришет. Бул кыймылды Германиянын социал-демократиялык партиясы жана көз карандысыз социал-демократтар жетектейт".
Макс Баденский бийликти сактап калуу мүмкүн эместигин жана тартипти сактоо үчүн аны тез арада орточо социал-Демократтарга өткөрүп берүү керектигин түшүнгөн. 9-ноябрда түштө ал өз демилгеси менен кайзердин эки тактыдан (Пруссия жана императордук) баш тартуусун жарыялап, өз ыйгарым укуктарын социал-демократтардын лидери Фридрих Эбертке өткөрүп берген. Андан кийин Эберттин СДПГ боюнча шериги Баден макс Өкмөтүнүн Мамлекеттик катчысы Филипп Шейдеман монархиянын кулаганын жарыялап, Германияны республика деп жарыялаган.
10-ноябрда Берлин жумушчуларынын жана жоокерлер кеңештеринин жалпы чогулушу, мамлекеттик бийликтин убактылуу органдары - Улуу Берлиндин жумушчулар жана жоокерлер кеңештеринин Аткаруу Кеңеши (Оххххххи) жана элдик комиссарлар Кеңеши шайланды. Акыркысы КСДПнын өкүлдөрүнөн жана жакында бөлүнүп чыккан Германиянын солчул көз карандысыз социал-демократиялык партиясынан турган, социал-демократ Фридрих Эберт жана көз карандысыз социал-демократ Уго Гаазе элдик комиссарлар кеңешинин төрагалары болушкан.
Кайзер дагы эле курортто мелдешип, Гренердин монархияны калыбына келтире албагандыгына ишендирип, 10-ноябрдын кечинде Нидерландияга кетип, 28-ноябрда эки тактыдан баш тарткан.
КСДП коалициясы түзөтүү
Антон Паннекук 1918 — жылы ноябрда Германияда түзүлгөн кеңештерди мындайча мүнөздөйт: "бул кеңештер жалаң пролетардык институттар болгон эмес; жоокерлер Советтерине офицерлер, жумушчу кеңештерине профсоюз жана партиянын лидерлери кирген. Бул адамдар революциянын андан ары кетишине жол беришкен жок " .
Көзкарандысыз социал-демократтар СДПГА болгон мамилеси боюнча экиге бөлүнүштү. Ледебур жетектеген сол канат СДПГ менен кызматташууга каршы болгон. Бирок, Гаазе баштаган партиянын көпчүлүгү СДПГ менен кызматташууну колдошту. Натыйжада, СДПГ менен биргеликте өкмөт түзүп, 9-ноябрь 1918-жыл болду.
"Элдик комиссарлар Кеңеши" деп аталган Германиянын жаңы өкмөтү СДПГНЫН үч өкүлүнөн жана КЭСДПНЫН үч өкүлүнөн турган. Бирок жаңы өкмөттөгү негизги позициялар СДПГ мүчөлөрүнө таандык болгон. Мисалы, Эберт ички иштер департаментин жана согуш департаментин жетектеген. Бул жаңы өкмөттүн кызыктуу өзгөчөлүгү бар болчу. Бернштейн жазат : "Алардын милдетине тийиштүү ведомстволор менен гана карым-катнаш болгон, ал эми түздөн-түз техникалык ишти буржуазиялык партиялардын мүчөлөрүнүн ичинен да ишкердик белгиси боюнча тандалып алынган өзгөчө статс-катчылар жүргүзүшкөн". Шейдеман жазат элдик комиссарлар Кеңеши жөнүндө: "алардын ар бири тийиштүү министрге же ведомствого дайындалган контролер болушкан... Эберт согуш министри Шейх менен, ошондой эле Ландсберг министрликте (каржы) жана мамлекеттик банкта финансисттер менен жакшы мамиледе болгон". Франциянын Премьер-министри Клемансо шейдеман Германия жөнүндө мындай деди: "Пруссия Хогенцеллернов жаңы маска кийди, пейзаждар гана өзгөрдү. Адамдар жана принциптер Вильгельмдегидей эле "
6-декабрь 1918-жылы төңкөрүш аракети болгон. Шейдеман Тышкы иштер министрлигинин реакциячыл күчтөрү бир нече юнкерлер менен бирге "бардык социалисттик жана пролетардык нерселер менен эсептешүүлөрдү жүргүзүү үчүн бардык революциялык топтомдорду алып салуу учуру келди"деп чечкенин жазат Путчтун лидерлери Эбертти президент деп жарыялоого жана жумушчу жана Жоокер депутаттар Кеңешинин аткаруу комитетинин күчүн жок кылууга аракет кылышты. Көчөдөгү кыргындын натыйжасында 40тан ашуун адам набыт болду.
Жумушчу жана солдат Советтеринин биринчи жалпы съездинде көпчүлүгү СДПГА таандык болгон. Ал тургай Карл Либкнехт курултайга делегат болуп шайланган эмес.
19-декабрь 1918-жылы Советтер Союзу жаңы Конституциянын базасы катары советтик системаны түзүүгө каршы 344 каршы 98 добуш берген. Алар тез арада уюштуруу чогулушун шайлоо өткөрүү боюнча Өкмөттүн чечимин колдошту. Германия Социалисттик Республикасынын Борбордук Кеңеши шайланган
Берлиндеги Рождество согуштары түзөтүү
Герман революциясынын дагы бир кандуу окуясы элдик деңиз дивизиясы менен байланыштуу. Носке жазгандай, Эберт-Шейдеман Өкмөтү "Берлинде эч кандай ишенимдүү күчкө ээ болгон эмес". Ошентип, алар Куксгафенден 600 морякты чакырып, аларды башкарууга Граф Маттернихти дайындашкан. Моряктар андан кутулушту, анткени ал 6-декабрда төңкөрүш аракетине катышкан жана дивизияны көзөмөлдөө СДПГНЫН колуна өткөн. Эберт Өкмөтү дивизияны кыскартууга жана матросторду куралсыздандырууга аракет кылган.
Элдик комиссарлар Кеңеши. Ф. Шейдеман, О. Ландсберг, Ф. Эберт, Г. Носке, Р. Виссель
23-декабрда матростун айлык акысы жана алар ээлеген шаар сарайы боюнча чыр-чатак ачык күрөшкө айланды. Бир нече күн баш тарткандан кийин, моряктар императордук кеңсени ээлеп, телефондорун өчүрүп, элдик комиссарлар кеңешин үй камагына отургузушкан жана Отто Велсти (Эбертти ээрчиген Берлиндин аскер коменданты) басып алышкан. Матростор кырдаалды спартакиадалардан күткөндөй Эберттин өкмөтүн жок кылуу үчүн колдонушкан эмес. Алар эмгек акысын төлөп берүүнү гана суранышты. Ошого карабастан, Эберт жашыруун телефон линиясы аркылуу Касселдеги жогорку командачылык менен байланышып, өкмөткө берилген жоокерлерге 24-декабрда резиденцияга кол салууну буйруду. Алардын командири г. Дорренбах баштаган моряктар 30га жакын аскердик жана жарандык согушта жеңилип, чабуулду кайтарышкан. Өкмөттүк аскерлер Берлиндин борборунан кетүүгө аргасыз болушкан. Алар таркатылып, жаңы түзүлгөн "ыктыярдуу отряддарга"киришти. Кадыр-баркты сактап калуу үчүн алар "Кызыл Туу" (Спартакка таандык) редакциясын бир азга ээлешти. Берлиндеги аскердик бийлик кайрадан Элдик деңиз дивизиясынын колунда болгон. Жана моряктар дагы кырдаалдан пайдаланышкан жок.
25-декабрда" Спартак " массалык нааразылык акцияларына чакырды. СДПГГА таандык "Форвертс" имаратын демонстранттар басып алышты.
29-декабрда элдик деңиз дивизиясына кол салуунун курмандыктарын акыркы сапарга узатуу зыйнаты өттү. Р. Мюллер жазат: "революциячыл жумушчу массанын күчтүү демонстрациясы кыймылдын алсыздыгын жашыра алган жок. Уюмда да, идеологияда да бийликти дароо басып алуу үчүн өбөлгөлөр болгон эмес "
29-декабрда үч көзкарандысыз социал-демократтар убактылуу өкмөттөн чыгып кетишкен, буга баш аламандыкты токтотуу үчүн курал колдонуу себеп болгон. Алардын ордуна Өкмөткө СДПГНЫН дагы эки өкүлү кирди: аскер иштерине жооптуу болгон Густав Носке жана Рудольф Виссель.
Коммунисттик партиянын түзүлүшү түзөтүү
1918-жылдын декабрь айынын аягында" Спартак " Германиянын коммунисттик партиясын (КПГ) түзгөн. Партиянын теоретиги Роза Люксембург болгон. 1918-жылдын декабрына чейин Р.Люксембург өзүнчө Коммунисттик партиянын түзүлүшүнө каршы болгон. 1904-жылы Люксембург "Искра" макаласында "Россия социал-демократиясынын уюштуруу маселелери"жарыяланган. Бул эмгегинде ал Россиянын социалдык демократиясын уюштуруунун негизги принциби катары Ленин тарабынан сунушталган "ырайымсыз централизмди" сынга алат. Германияда социалисттик революция башталганда, Р. Люксембург революциялык партиянын диктатурасынын ордуна жумушчу демократияны күчөтүүнү талап кылды. Макалада "башталышы", 20-жылдын 1918-ноябрында, Люксембург жазган:
кайра шайлоо жана революциянын максаттарын, максаттарын жана ыкмаларын түшүнүүнүн аң-сезимдүү процесси менен алмаштырылып, жергиликтүү жумушчу жана аскер кеңештерин өркүндөтүү
Уго Эберлейн, КПГ лидерлеринин бири (Лениндин 28-октябрь 1919-жылдагы каты "товга кайрылган. Пол Леви, Клара Зеткин, Эберлейн ж.б. кпг БКнын мүчөлөрүнө") КПГНЫН биринчи конгрессинде уюмдун башка түрүн сунуш кылган: "ар кандай рельефтер өз уюмдарын түзүүдө толук эркиндикке ээ болушу керек", партиянын БК "Саясий жана руханий лидерликти"гана алышы керек. Ал ошондой эле"[партиялык] басма сөз борбордон чыга албайт " дейт. Бул жерде табышмак: бир жагынан БК "Саясий жана руханий лидерликти" өзүнө алышы керек, экинчи жагынан партиянын басма сөзүн башкарбашы керек.
Р. Люксембург революциялык зомбулукка каршы болгон. Ал мындай деп жазат: "пролетардык революция өз максаттарын ишке ашыруу үчүн террорго муктаж эмес, ал адамдарды өлтүрүүнү жек көрөт жана мындай аракеттерди жек көрөт". Террорду колдонууда ал алсыздыктын көрүнүшүн көрдү, логикага ылайык күчтүү адамдар алсыз адамдарга зомбулук көрсөтпөйт.
КПГНЫН биринчи конгрессинде талкууланган маселелердин бири Улуттук Ассамблея болгон. Конгресске чейин," Спартак " Советтердин бийлиги үчүн Улуттук Ассамблеяга шайлоого каршы болгон. Бирок Советтер Союзу бийликти Улуттук Ассамблеяга өткөрүп берүүгө добуш берди. НС шайлоосуна катышпоо партия бардык бийликти алууга даярданып, башкача айтканда, козголоңго даярданып жаткан учурда гана акталышы мүмкүн, бирок бул күн тартибинде эмес болчу. Бирок, КПГ мүчөлөрүнүн көпчүлүгү Германиядагы кырдаал революциялык бойдон кала берет жана Советтер Союзу бийликти сактап кала берет (жана биринчи жана экинчи билдирүү чын болгон) деп ишендирип, парламентке катышууну каалашкан жок. КПГНЫН биринчи конгрессинде добуш берүү Улуттук Ассамблеяга катышууга каршы 62 добуш берди жана 23 "макул". Люксембург менен Либкнехт азчылыкта калышты. Бул окуя көпчүлүк партия лидерлери алсыз көзөмөл көрсөттү.
Р. Люксембург өзүнүн программасында орус революциясынын сабактарын көрсөткөн эмес, бирок 1917-жылдагы Октябрь көтөрүлүшүнөн бери бир жыл өттү. Р. Люксембург өзүнүн программасынын Эл аралык бөлүмүндө мындай дейт: "социалисттик революцияны эл аралык аренага коюу жана эл аралык бир туугандык жана Дүйнөлүк пролетариаттын революциялык көтөрүлүшү аркылуу тынчтыкты жайылтуу үчүн башка өлкөлөрдөгү бир тууган партиялар менен дароо байланыш түзүү".