Таш балык
| Таш балык | |
| |
| Илимий классификация | |
|---|---|
| домени: | Эукариот |
| дүйнөсү: | Айбанаттар |
| тиби: | Хордалуулар |
| классы: | Чачылаканаттар |
| түркүмү: | Scorpaeniformes |
Таш балык (лат. Synanceia verrucosa), - деңиз жырткыч балык. Коралл рифтерине жакын, түбүндө жашайт. Ташка окшош болгондугуна байланыштуу мындай атка ээ болгон. Дүйнөдөгү эң уулуу балык болуп эсептелет.
Көрүнүш
түзөтүүТаш балык өзү таш сыяктуу көрүнөт. Бул мимикрия айлана-чөйрөгө аралашып, байкалбай калууга жардам берет. Дененин максималдуу узундугу 40 см, адатта болжол менен 30 см. Чоң башы, кичинекей көздөрү жана өйдө караган оозу, кырка жана сөөлдөр менен денеси капталат. Арткы сүзгүчтүн 12-14 жоон омурткалары, бул тукумдун башка түрлөрү сыяктуу, балыктардын эң күчтүү уу бездери менен жабдылган.
Уу
түзөтүүТаш балыкта, башка балыктардан караганда эң күчтүү уу. Дүйнөдө эң уулуу балык болуп эсептелет. Арткы сүзгүчтүн омурткалары күчтүү уу бездери менен жабдылган, киши же балыкка сайылганда токсин чыгарат. Бул эң коркунучтуу уулуу балык болуп саналат жана анын уусу кирип кетүү тереңдигине жараша шок, шал жана кыртыштын өлүмү менен катуу ооруну жаратат. Кичинекей кыжырданганда таш балык арткы сүзгүчтүн омурткаларын көтөрөт; курч жана бышык, алар кокусунан балыкка басып калган адамдын бут кийимин оңой тешип, бутуна терең кирип кетишет. Арткы сүзгүчтүн омурткалары терең кирсе, медициналык жардам эки саат бою көрсөтүлбөсө адам олүп калышы мүмкүн. Аман калгандар кээде айлап ооруп калышат.
Токсин белоктордон турат, анын ичинде гемолиздик стонутоксин, нейротоксин, жана кардиоактивдүү кардиолептин бар.
Ареал
түзөтүүТаш балык негизинен түштүк тропиктик аймактарда таралган, Тынч жана Индия океандарынын тайыз сууларында, Кызыл суудан Австралиянын Квинсленд штатындагы Чоң тосмо рифине чейин, ошондой эле Индонезиянын, Филиппиндин сууларында кездешет. жана Маршалл аралдары, Фиджи жана Самоа аралдары.
Колдонуулган адабият
түзөтүү- Synanceia verrucosa (англ.) в базе данных FishBase.
- Бородавчатка // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907.